ЖАЛҒАУ

         Бұ Шәбәрма уақиғасы хақындағы сөзді Әбу Халаба ибн Ғаббас деген сахабаның сөзі, ол уақиғаның өзі де расул-алла саллаhу уа ғайhиссалам алдында емес, иби Ғаббас хұзырында болған уақиға депті. Бұлай болғанда бұ хадис болмайды, ибн Ғаббас өз ойыменен айтқан сөз болады. Және де ибн әл-Мұфлис деген ғалым кітабында: бағзы ғалымдар бұ хадисті әлсіз деп санады. Өйткені бұ уақиға хақындағы риуайаттың түбі Сағид ибн Әби-Ғарубаға тіреледі. О кісінің өзі Басра шаhарында жүргенде бұны ибн-Ғаббастың сөзі деп жүрген екен. Соңынан Куфаға барғанда пайғамбарымыздың сөзі депті. Шамасы о күнде де осы күнгідей ана ауылға барып бір түрлі, мына ауылға барып екінші түрлі сыпыртып жүретін шырықтықтыр да бар болғаны ғой.

 Бұ рисала бастырылуға берілгеннің соңында бізден сұраушылар болды: – Егер біраз бәдел-хаж беруге өсиет етіп кеткен болса, hәм мұрагер бәдел-хаж жіберу міндет бола ма, жоқ па? – деп. Бұған жауап: – Жіберу міндет емес. Үйткені, бәдігат нәрселерді істеуге бұйырған өсиет батыл ынтаға фәтуа бергендері еді. Хатым¹ үшін таhлилер үшін өсиеттің батылдығыменен фәтуа бергендері еді. Шарих шарифте зарарлы нәрселер hешбір жөнменен де міндет болмау.

_______________

¹ Хатым – құран хатым – өлген адамға

Ғұмар Қарашұғлы