ТОМАН БАЙДЫҢ БАЛАСЫ ӘДІЛ МЫРЗА Я БОЛМАСА, БАЙҒАЗЫ БАЙДЫҢ ҚЫЗЫ АРУ ШАНДОЗ

«Құда барған жерің райын балаларынан шамала» деген сөз бар еді. Балалар қош алса, үлкендерге де бұл жүрісіміз шет көрініп жолсызға сай болмаса керек дейді. Бұған әйелдердің іштерінен бір сыпайы өңді, жиырма-отыздар шамасындағы әйел: – Қош келдіңіз, неге шет болсын, үлкендер де шет көрмесе керек. Ата-бабадан бері қарай болып келе жатқан жоралғы ғой. Бұрынғылар қараның хандығы – құда, күйеу болғаны,  .   .         . .      .        .        .жері қош алмаса, жүрген жүрістерін .  .        .        . оның қай жері хандық болады – дейді.

.        .        .        .        . Бұлайша  .        . сөйлесіп отырғанда жүзі айдай   .        .        .         .        .бұғағы судай толқыған періште сынды бір қыз бала белі талдай майысып, дастархан жайып, бармағы жіп алтындай майысып қымыз аяқтарды жүргізе бастады. Бұрынғы қазақ шайырларының:

 

 Қызмет етсе алдымызда-ай,

 Ұсынса алтын кесе, бал қымызды-ай,

 Құралып тең құрбылар шартараптан,

 Сүйкімді құрса мәжіліс сәнді бұзбай.

 Отырса ақсұңқарлар ортасында

 Сыланып бойын күткен хан қызындай.

 Дүние, бір күн сенде тұрмас едім,

 Көрмесем қызығыңды жалғыз мұндай –

 

деген сөздері тап осы бүгін түндегі мәжіліс хақында айтылған дерлік еді.