ҚАЗАҚТЫҢ АТҚА МІНГЕН АДАМДАРЫНА

Бай еді ер қазақтың жарық күні,

Басып тұр қараңғылық нұрсыз түні.

Байқасам жан-жағыма көзім салып,

Келмейді замананың ешбір сыны.

Жайылыпұрлық, өткір тегісінен,

Жойылды бұ заманда сөздің шыны.

Әкеге бойсұнбайды туған ұлы,

Бастаған халықтың көшін адамдары

Шықпайды ел қамында еш бір үні.

Көш бастай ел билеген басшыларға

Осылай бола ма екен істің жөні.

Қайғы етіп кесер басын халқын көрмеу,

Айтар ма оңған деп ешкім оны.

Қоймаса бұл мінезді бас адамдар

Қорқамын қайнай ма деп елдің соры,

Таптыңыз дәрежені халық малымен,

Тілейді ел бақытыңызды жан-тәнімен.

Заманда әлкес-шәлкес болып жатыр,

Кіре ме ойларыңа ел қамынан.