ЖАЗДА ТАСТАМАҒАН ТЕЛПЕК

Анасының қойнынан,

Шығар әрбір баласы.

Тұманданып көңірсір

Аспан жердің арасы,

Бейне бардай даланың,

Ұжмақпенен таласы.

Егіздетіп, үшендеп,

Шаруаның бірі екеу боп,

Толысады осы күн,

Кем кетігі қиғашы.

Үш ай тоқсан күнінде,

Жылдай ұзақ түнінде,

Тұрған жері бір қуыс,

Бас-аяғы бір уыс,

Болып тұрған азғанаң

Артынан төлін ертіп,

Шығар болса беткейге,

Алқапқа сыймас шарасы.