ЖАЗДА ТАСТАМАҒАН ТЕЛПЕК

Жаз мезгілі жеткенде,

Сарқырар өзен саласы.

Қараяды әуелі

Сай-саланың жағасы.

Көбейеді күн санап,

Ағынан да қарасы.

Қарайып қалар ақырда,

Жазық жатқан даласы.

Әзірленер жаз үшін,

Адамзаттың баласы.

Біраз күнге дем алар,

Сүйреткен қысқы шанасы.

Шананы тастап арбаға,

Қол қояр жұрт шамасы.

Алладан әмір болған соң,

Ешкімнің жоқ таласы.

Көгереді түрленіп,

Қара жер атты анасы.