САҒАН НЕ БОЛДЫ?

Дүние толды өсек-аяң, жер солды,

Елемесең, елім, байқап оң, солды.

Өтер жолың тайғақ кешу тар жол-ды,

Байқамастай, елім, саған не болды?

Жұрт жиналды, кеңес құрды, тарады,

Оң жағына өз елінің қарады.

Ықтырмасын жел бетіне қадады,

Ескерместей, елім, саған не болды?

Дұспан шықты, жан-жағынды қамады,

Жиғаныңды алды, өртеді, талады,

Қарсылассаң тамағыңнан шалады,

Мұны көрмей, жұртым, саған не болды?

Үрім-бұтақ ұрпағынды құл етер,

Әлпештеген аруыңды күң етер,

Жарық сәуле бостандыққа мұң етер,

Ойламастай, жұртым, саған не болды?

Сен жатырсың қатты – терең ұйқыда,

Өзді-өзіңмен алысуда миқыда,

Талас-тартыс үнемі ызы-қиқыда,

Оянбастай, жұртым, саған не болды?

Бүгін болса тамағымыз тоқ дейсің,

Ертеңгінің еш керегі жоқ дейсің.

Азаматың аттан ұшса «шоқ» дейсің,

Ұялмастай, жұртым, саған не болды?

Ел көшкенде жұртта қалған сен бе едің,

Ар-намыстан жұда болған ел ме едің?

Қаның қара, басқалардан кем бе едің,

Қозғалмастай, жұртым саған не болды?

Қаның таза, сен олардын кем емес,

Сен артықсың, олар саған тең емес.

Өз бойыңа осы жүріс жол емес,

Байқамастай, жұртым, саған не болды?

Алатаудан асып барып жайлаған,

Беткейінде құлын-тайын ойнаған,

Ойына алған ісін етпей қоймаған,

Ел емеспе ең, жұртым, саған не болды?

Шыңғыс, Бати хандық құрып тұрған ел,

Қара қыпшақ Қобландылар туған ел,

Қарсылаған дұспан жауын қуған ел,

Емес пе едің, жұртым, саған не болды?