ӘЛАЙ МА, АЛАШ

Жомарт байлар бар еді.

Құдайы қонақ кез келсе,

Қой орнына тай сойып

Қол қусырып сыйлаған.

Пақыр, міскін жолынан

Қол қайырын тимаған.

Мұқтажға берген қарызын

Тығыздап сұрап жимаған.

Дәулеті артық сондада

Тоғайға малы сыймаған.

Ол күндегі арулар

Көркем жүзді, қылықты,

Бұралған, назды келеді.

Алдынан шығып үлкеннің

Иіліп сәлем береді.

Жоқтатпайды жолдасын

Құрмет ете біледі.

Үлде менен бүлдеге

Отырар келіп оранып,

Кер маралдай керілер

Қынама белі бұралып.