ӘЛАЙ МА, АЛАШ

Еңбектінің екі арық

Егеспей жайға жүр еді.

Өзінен ғаділ хан тұрып

Біздің қазақ баласы

Оңып тұрған күн еді.

О бір сондай күн еді

Жаймашуақ түр еді.

Ақ қалпақты қазаққа

Тасқа басын ұрса да,

Екі келмес бір еді.

Айрылдың, қазақ, күніңнен

Болып бір тұрған түріңнен,

Омырауы даладай

Жазық жаурын еріңнен.

Ердің құнын екі ауыз

Сөзіменен бітірген

Үлгілі көсем биіңнен,

Биік сүрген күйіңнен.