ҚАРЛЫҒАШПЕН СӨЙЛЕСКЕНІМ

Бейілді жомарт байлар, ашық жүзбен

Ту бие қонағына сойған заман

Мал да жоқ, бейіл де жоқ бұ заманда

Деспе ұстап сопысынып солған заман.

Жөн білмес, жолға жүрмес надан сопы

Қысапсыз біздің елде толған заман.

Кәсіп жоқ, харакет жоқ, көзін сүзіп,

Келемеж қарлығашқа болған заман.

Кідіріп біздің қазақ қалып соңға

Басқалар асқан оң мен солдан заман.

Қор қазақ, жалқау қазақ, надан қазақ,

Адасып алды-алдына тозған заман.

Қамын жеп елдің жайын көрген ерлер

Көңілінде дерті былай қозған заман.

Басарға көңіл дертін күңіреніп

Жыр толғап мұнды аузын созған заман.

  Жалқау жұрт қалған кейін қазақ халқы,

Өнер жоқ, білігі жоқ, қазақ жарты

Қолданған өнерлері осы күнгі

Ойын ойнап, ішкі ішіп жасы-қарты.