ҚАРЛЫҒАШПЕН СӨЙЛЕСКЕНІМ

Келемін кештіғұрым елге қарап,

Қалмайды бір қарлығаш алдымды орап.

Ұмтылып желе жортқан маған еріп

Ұмытты балаларын, кетті ұзап.

Тамаша қарлығашқа қалып қайран,

Анықтап білгім келді жайын сұрап.

Қарлығаш! Не қыл дейсің, неге менен

Қалмайсың, кешке дейін жанамалап?

Мен таңмын, қарлығашым, бұл ісіңе,

Мұнша бұ ұшуыңа недүр себеп?

Жайыңды ашық айтып түсіндіріп,

Бер сана сен, бейшара, маған жауап.

Тамағын сонда аh деп қырып алып,

Қарлығаш сөз сөйлейді маған қарап:

«Адамзат! Бұ дүниеде жан-жануар,

Бәріне керек емес пе риздық тамақ.

Жүре бер өз жөніңе сенде нем бар,

Айып па риздығымды етсем талап?