ЖҮГЕНСІЗДІК АДАМҒА ЖОЛ МА ЕДІ?

Адам істейтін ісі – көңілінде бекінген әғтиқадынан туады. Әғтиқады, ойы бұзық адамнан жақсы ғамал шыққан емес. Адам баласында жүген жоқ, адам баласы нені тілесе соны істей берсін деген әғтиқад, ой жаман, зарарлы жаңлыс болғаны үшін дүниеге қанша пәлекет тудырып отыр.

Үйлі жандай болып бір-біріне байланған болса, ол қалай жүгенсіз, міндетсіз болмақ. Ойлап түсінсек сансыз міндетіміз бар. Сол міндеттерді өтеуге борыштымыз. Өзіңе нені сүйсең, басқаға да соны сүй деген сөз қанша ескі болса да ескіріп, мезгілі өтіп жұмысқа жараудан қалып отырған сөз емес. Бұл сөздің нағыз, шын мағынасын осындай шырғалы мәселерді шешу үшін қолдануға тиіс.

      Өзіңдей адам қанын төгіп, малын тартып алуды дұрыс көрушілер өздеріне біреу соны қылса тәуір көрер ме еді?! Егер соны тәуір көрсе рұқсат, мейлінше таласын, өртесін, өлтірсін. Жоқ, олай болмаса, онда не айтады? Мен істесем дұрыс, бірақ маған мұны басақалардың жасауы жарамайды деуге бола ма?