КӨҢІЛГЕ

Не болды саған мұнша тозып көңіл?

Бәйге алған талай топтан озып көңіл?

Басыңа шыққан мүйізің көрінбейді

Талайдың таңын жырттың созып көңіл.

Не болды, жабырқайсың азып көңіл,

Жүрмісің бір нәрсеге азып көңіл?

Емессің баяғыдай осы күнде,

Тап-таза тартқан сымдай нәзік көңіл.

Кірлейді мұнша неге таза көңіл?

Кетеді мұны ойласам маза көңіл.

Абайла алды-артыңа бірдей қара

Кез болу қайып емес қаза көңіл.

Не болды саған мұнша алғыр көңіл?

Секілді сел ағызған жаңбыр көңіл

Алдыңда ажал үйі – қазған көр бар

Сүрінбе, қарсы жатса қарғы көңіл...