ЗАМАНАНЫҢ АДАМЫ

               III

Заманымыз шағында

Надандықтан балалап,

Сөлерген бір жол туды.

Жатып-іш, жалқау адамға

Дым-ақ лайық қол туды.

Осы жолға кіргендер

Сүлелеу болып жүргендер,

Артынғаны тас болды.

Ғылымның төте жолымен

Өлердей араз, қас болды.

Өлшеулі, тиіс ас ішпей,

Саулыққа зарар ұйқыны

Жөніменен ұйықтамай

Ақындары мас болды.

Хиялға алданып,

Сағымды қуып қарманып,

Көлеңкеге жете алмай,

Тура жолдан адасты.

Әліпті тартқан таяқ деп,

Нұнды шұңқыр аяқ деп,

Білмесе де айыра –

Мен білем деп таласты.