ЗАМАНАНЫҢ АДАМЫ

Тиісті өнер, құралдан

Сындай болып қазақ жүр.

Өз қызығы өзімен

Басшылар жайға қарап жүр.

Жай қарап та жүрген жоқ,

Оны азсынсаң мынау деп,

Жараулы жерін жұлып жеп,

Өз бауырын талап жүр.

Өздерінің ойынша

Осы жүрген жүрісін

Дәрежеге санап жүр,

Әлде неге балап жүр.

Құзғын жеген қояндай

Қатырып, соғып алуға

Алдын, артын қоршалап,

Дұшпан жарға қамап жүр.