ЗАМАНАНЫҢ АДАМЫ

                   V

Жасаған жалғыз жан ие-ай,

Өзіңе мәлім бұл заман

Арып тұрған кезіміз,

Талып тұрған көзіміз.

Жігерлі жүйрік құлдарың

Ілгері озып кеткенде

Болдырған бос көбеңше

Қалып тұрған кезіміз.

Ойдағыға жете алмай

Ешбір амал ете алмай

Екі көзден жас парлап

Талып тұрған кезіміз.

Бізге дағы күн туып,

Жігерленіп бел буып,

Ашылар ма екен көзіміз?

Тыңдалар ма екен сөзіміз?

Бізге дүние бұл өтті,

Қалай да олай ол кетті.

Жарық көрсе игі еді,

Кейінгі бағлан қозымыз.

Жойылмаса игі еді

Арттағы қалған өзіміз.