ЗАМАНАНЫҢ АДАМЫ

Сөзден ою ойдырған,

Жылаған бала қойдырған,

Неше шешен, шайырлар

Ойдағысын айта алмай

Сөйлер сөзге мұң болды.

Асылсынған жігіттің

Сыр, сипаты ашылды.

Ашылғаны емес пе?

Соны да қадір, пұл көріп,

Болыстық үшін шашылды,

Мақсатымды етем деп,

Мұратыма жетем деп,

Биасылға бас ұрды.

Бас ұрғанмен не тапты?

Алақандай қағаз жолына

Дін-дүниесін сарп етіп,

Адамдығын қашырды.

Әй жігіттер, жігіттер,

Адамдық деген ақ жолды

Алға сала жүріңіз.