ТУМЫШ

                       VIII

Боз көйлек жеңсіз киім киінерсің,

Бір тұтам бас-аяғың түйінерсің.

Азуы жалын, шиян жанға, батса,

Со күнде бұл ісіңе күйінерсің.

Қабырғаң лақат қысып берсе ғазап,

Ышқынып қабағыңды түйілерсің.

Барғанда тәңірі алдында бар ғамалың

Құтылсаң беріп соған сүйінерсің,

Тыңдамай мұны залым жетімдерге

Бүркіттей тағы бір күн шүйілерсің,

Тыңдасаң әсер беріп көңіліне,

Халсізге шабхат тұтып иілерсің.

Жасаған бар ғаламды жалғыз ием

Көңіліне тәубет, тауфих өзі берсін.

Әйтпесе, пендесінің халі мүшкіл,

Нәпсіге болып қожа қалай жүрсің?

Көңліне рахым салып күштілердің,

Тілегін жетімдердің тәңір берсін.

Қайтсеңде құдіретің бар жалғыз ием,

Жаратқан жұмыла жанды бір өзіңсің,