ТУМЫШ

                     VII

Үшінші, айта барың күштілірге,

Азулы арыстандай тістілерге.

Көп үйір болушыны тәңірі сүймес,

Күші жоқ әлсіздердің малын жерге.

Жеп хақын жетімдердің, жесірлердің,

«Көңілім енді өзіңе түсті» дерге.

Дүниені қандай талқан етседағы,

Бір күні кірмей қалмас күшті жерге.

Таразы тәңір алдында құрылған күн,

Бір жауап берер сонда күштілер де.

Қарсы алар алдың тосып тарғыл шұбар

Жыландар һәрбір түрлі түстілер де.

Ақдиуан сен залымды бұрылдырмас

Есіме енді бүгін түсті дерге.

Тамұқта залымдарға жер табылар

Түсірсін толмас, тоймас іштілерге.

Мәз болма мақтағанға күшім көп деп,

Алдыңда тізгіні жоқ нәпсіге ерме.

Мал, күшің, елі-жұртың – бәрі қалып,

Кірерсің боз көйлекпен қара жерге.