ТУМЫШ

                       II

Тілі бар дұспандардың табалаған,

Кегі бар жүрегінде тарамаған.

Адамы бұ күнгінің атқа мінген

Халық жайын көз жүгіріп қарамаған.

Қайғы етіп жатса-тұрса кесер басын,

Есепке елі-жұртын санамаған.

Күні-түн ойын ойнап, ішкі ішеді,

Бар мұндай әдеттері жарамаған.

Қамы жоқ со қазақтың артын ұғар,

Кіре алмай сыртта тұрар көп аламан*.

Кіргізбей кеудесінен итер жерге,

Алдында иттері бар абалаған.

«Кіремін қызметім бар» деген жанды

Жерінен жер қалдырмас таламаған.

Бәрі мас со жиында бір сау жан жоқ

Маржаның сұйығынан жаламаған.

Ағалар бұған неден болдың жерік,

Арамға үйір емес пе арам адам?!

«Қой тағы! қой» дегенде осы ма еді

Айтасын деп отырғаным бағанадан.

____________

*Аламан – нөкер