ТУМЫШ

                           XVIII

Жетінші, қыз балаға келді кезек,

Сөйлейік біразырақ тілді безеп,

Бұл жерге тоқталыссыз жеткеннен соң,

Ат басын болмас лайық енді тежеп.

Тер шыққан мен бір тұлпар тоқтамаспын,

Тап болып кідірмесем бір-бір өзек.

Бұ келіп бастағаным бір шетін жер,

Келіспес таппай айтсам сөзді түзеп.

Таба алсам адарлы етіп сөз сөйлейін,

Мысалдап һәрбір тұстан беріп безек.

Алайда кемдік санап ақыл айтып,

Сын тағу бұл балларға келмейді еп.

Айтайын һәрбір сөздің бұл арада

Ұшы тұр өзімізге тиерге дөп.

Айтпай ма олар: «Неге өздеріңіз,

Оқытпай бізді надан қалдырдың» деп,

Не тауып айтармыз біз сонда оған,

Тұрармыз тілсіз қатып үндемей тек.

Кісіге өз айыбын өзі білмей,

Тиюге со себепті келмейді кеп.