ЗАМАНА ЖАЙЫНАН

Аузы түкті бір хохол

Шетінен ұстап сабайды

Оған қарсы дері жоқ,

Мал іздей шықса бес орыс

Қатын, бала, қарт ана

Бәрін тастап босады,

Жүрегі қорқып ұшады.

Ойлап тұрсам бұларды

Бұ күндегі жігіттің

Кеудесінде жаны бар

Тірі дейтін жері жоқ.

Бұрынғы өткен замандай

Шалқыған су, қалың ну

Еркін қоныс, кең жайылым

Түсіне де кірмейді.

Ондай кендік бір уақыт

Болғанын да білмейді.