ЗАМАНА ЖАЙЫНАН

Асын қойып бір шетке

Енесін түйрей қараған,

Желінің басы ызы-шу

Сол қараған арудың

Көңіліне жараған.

Күлтеленген жібектей,

Қара шашын тараған,

Қызықты еді о да бір,

Саф көңілді балаға.

Әуелі сәске шағында

Желіден үйге барған соң,

Жасы, қарты теп-тегіс.

Сары қымызға қанған соң,

Құлаш ұрып суында

Жарысу бір сар* еді.

Домбыра шертіп, жыр толғап,

Сауықпенен өткізген

Күндер талай бар еді.

________

*Сар – дағды, әдет мағынасында.