ЗАМАНА ЖАЙЫНАН

                           II 

Аспанды бұлт құрсайды

Құрсағанын байқасам,

Күн жауарға ұқсайды.

Ғаламға барша нұр берген

Аспандағы жарық жалғыз күн.

Нұры күңгірт тартады

Оны да байқай қарасаң,

Қараңғылық қаптап сәулесін

Тұтылғанға ұсайды.

Кеше де туып қалқыған

Нұрың шашып жаhанға

Көк жүзінде балқыған

Секпіл бетті сұлу ай

О да жарық болмайды.

Болмағанын байқасам,

Ерлерді жұтқан қара жер

Ай бетіне шағылған

Күннің нұрын перделеп

Жол тосқанға ұсайды.