ЖАЗҒЫ КЕШ

Кең даланың ішінде,

Желсіз тымық жазғы кеш,

Гүлін шашқан шешектер,

Мұрын жарар аңқып иіс.

Өкпең жұтып саф ауа,

Көтерілер хам көңіл,

Сыбдыр шығып бір жерден,

Хиялыңды hеш бөлмес.

Жоғарыға қарасаң,

Сансыз жұлдыз шытыра,

Жылтылдасып әр бірі.

Шағылады көзге түс.

Анда-санда аз ғана,

Қоңыр салқын леп беріп,

Жел сипайды жүзіңді,

Дос-жарыңдай көңілдес.

Табиғаттың сиқына,

Көтеріліп көңілі,

Қиыр шетте бір мезгіл,

Сыңқылдайды бұлбұл құс.